![MICHAŁ POSMYKIEWICZ Ostatni dzień [proza]](https://www.eprawda.pl/wp-content/uploads/2021/07/Posmykiewicz.jpg)
Kier polizał rękę swojego pana, jak by chciał odciągnąć go od bolesnych myśli. Siedzieli na dachu biurowca, zajmując miejsce w pierwszym rzędzie, by obejrzeć spektakl o końcu świata. Kier położył pysk na nogach Wojtka, on odwzajemnił się, kładąc rękę na łbie zwierzęcia.
Gdzieś w oddali tli się — to oszukuje nas wzrok — przebłysk wypalającej się gwiazdy. Zbliża się z cichnącą prędkością, jakby to ona sprawiała, że dzwięki stają się kalekie, a potem? Jakby ich nigdy nie było.
To może boleć, wiem, ale czego tu szuka? Po co wrócił? Opuścił swych wyznawców, uznanie i niewątpliwą sławę, by prowadzić misję wśród barbarzyńców? — Zdziwiony uniósł do góry brwi. — W kraju, liczba jego widzów nie przekracza stu osób.
Chińskie władze opracowały i wdrożyły “system zaufania społecznego”. W praktyce polega to na tym, że każdy człowiek jest śledzony przez miliony kamer CCTV, a jego zachowanie jest punktowane.
Na polowanie powinno się chodzić ze sprzętem lekkim, czyli na dziką różę z nieśmiałością… Wszyscy zmagający się ze światem porzuconym, zapalmy świeczki, testament wymaga patosu (…)
Zbierasz więc deski z szalunku, szmaty, cztery puste i jeden baniak z resztką wody. Dużo piliście. Ciężka robota. Gorąco. Czubkiem języka dotykasz spierzchniętych warg. Gęsta ślina, zaprawiona gorzkim osadem z wypalonych papierosów, zalepia ci gardło.
Ale proszę popatrzeć, co zrobiono z centrum miasta. Niegdyś wielkie przestrzenie, zieleń, kasztanowce, bzy. A teraz? Przepraszam za wyrażenie, Manhattan dla ubogich. Przecież to aż po oczach bije.
Temat jest niezwykle nośny i kontrowersyjny — pieniądze, czyli życie bogaczy i biedaków. Film składa się z kilkunastu wypowiedzi ludzi związanych z najbogatszymi elitami finansowymi Ameryki.
Miała bzika na punkcie pędzli: musiały być najlepszej jakości. Nie kupowała ich zwyczajnie w sklepie, ale zamawiała i sprowadzała z zagranicy, albo odkupywała od ranomowanych malarzy.
Jest uznaną graficzką i ilustratorką młodego pokolenia, pomysłodawczynią i koordynatorką Pogotowia Graficznego. Przeraża ją praca na etacie, dlatego jest freelancerem.
Kliknij, opowiem ci bajkę. O turkusowej lagunie, o hamaku rozpiętym między palmami, o delikatnej bryzie pieszczącej opalone ciało. O rajskiej wyspie. O błysku w oczach żony. O kokosie w jej dłoniach.
Tego jesiennego wieczora, kiedy mój miesięczny pobyt w Holandii dobiegał końca, postanowiłam włączyć aplikację Couchsutfing, która ma opcję oznajmiania światu, że che mi się pić.
Zamiast smartfonów posługuje się zwykłymi telefonami komórkowymi. Jako pierwszy ujawnił fakt, że anonimowość to mit i każdy człowiek może być inwigilowany.
Zza pazuchy wyjął reklamówkę. Żółtą, z „Biedronki” chyba. W reklamówce była butelka w biały papier owinięta. Wyglądała jak kobieta w papierowej sukni. Powoli ją rozbierał, wolno, wolniuteńko, jak najczulszy kochanek…
Autor skupia się na człowieku. Nawet kiedy fotografuje morderców, to unika ich oceny moralnej, jakby chciał zrozumieć motywy ich zbrodni. Gwatemala, Honduras czy Meksyk to miejsca, gdzie czuje się jak u siebie.
Przed wami niepublikowane opowiadanie z debiutanckiej książki Sebastiana Markiewicza. Autor jest mistrzem szczegółu, natężenia emocji i metafizycznego klimatu. Znakomicie władający językiem.
Naraził się władzom, nazywając chińskich przywódców “gangsterami”. Tworzy wysmakowaną intelektualnie sztukę konceptualną. Jedną z jego najbardziej znanych prac jest instalacja “Sunflower seeds”.
Dokument w reżyserii Michaela Oswalda opowiadający o sposobie, w jaki Wielka Brytania osiągnęła status globalnej potęgi finansowej, ukrywając połowę światowego bogactwa.
Każda książka ma swoją niepowtarzalną historię. Literatura to czasem odpowiedź autora na pytanie: żyć czy umrzeć? Aleja samobójczych pisarzy, poetów i literatów usłana jest wielkimi nazwiskami.
Była grafikiem. Rysowała dla Gazety Wyborczej, Twojego Stylu, Newsweeka. Malowała obrazy olejne, aż wymalowała Obraz Roku 2008. Lubi faktury, efekty, pociąga ją oszczędny minimalizm.