Pierwsza reklama telewizyjna została wyemitowana w 1955 roku. Trwała 70 sekund i zachwalała zalety pasty do zębów marki Gibbs SR. Upłynęło kilkadziesiąt lat i to, co jest emitowane przez współczesne stacje telewizyjne, można by porównać do ataku bronią chemiczną bez wypowiedzenia wojny.
O tym, że Picasso w pewnym okresie malował wszystkie obrazy na niebiesko, bo stać go było tylko na niebieską farbę, wiedzą nieliczni. Marek Jastrząb, to chodząca Wikipedia i dostarczyciel świeżej dawki fascynujących, zakulisowych informacji ze świata wielkiej sztuki i literatury. O tym twoje dzieci nie uczą się w szkole.
Ulice Warszawy bywają szare i bywają kolorowe. To, co kolorowe nie zawsze jest w dobrym guście. Ulice Warszawy bywają śmieszne i bywają straszne.
Polskość jest ogłupiała, jest zwitkiem cierpienia. Tyle razy wytarzana w prochu, przewalcowana, jedna obolałość i rana, nieustanne pośmiewisko i spluwaczka, 10 w skali pogardy, skupiona na łaknieniu jakiegoś słówka pochwały, z czyichś ust.
Wyalienowany jako pisarz, obarczony obsesją niszczenia innych literatów, przymusem traktowania ich jak wrogów, targany walką z tysiącem własnych, okolicznościowych twarzy, trzyma się młodych twórców.
Zdarzyło mi się to pierwszy raz w życiu: chciano mnie widzieć i słuchać! W rodzimym kraju, gdzie biło mi literackie serce, nikt nie doceniał moich wysiłków, przeciwnie, gdy tylko cokolwiek napisałem, zaraz pojawiała się horda fałszywych apologetów i dawaj mi wykazywać, żem kiep, grafoman, pomyłka, sztuczna konstrukcja! Poniżano mnie, obrażano, sekowano gdzie się da.
Czytanie małym dzieciom, to zjawisko często ignorowane przez rodziców, którzy uważają, że noworodek potrafi tylko jeść, sikać i spać. Nic bardziej błędnego.
Antoni był poetą, eseistą, autorem scenariuszy, dziennikarzem, publicystą, performerem, fotografem, malarzem/autorem instalacji. Był typem fantastycznym i zarazem klasycznym.
Mówimy o dewaluacji słów, galopującej ich hiperinflacji. O kolorowym nagłówku — aktorka pokazała majtki! Choć dopiero na trzeciej, zapełnionej reklamami stronie okaże się, że wcale nie. Być może w ogóle ich nie nosi. Aktorek jest wiele, a jeszcze więcej nas, anonimowych czytelników newsów, których to jakoś dziwnie obchodzi.
Co jednak się dzieje, gdy zaborca staje się niewidoczny, jest zarazem wszędzie i nigdzie. Współcześni tyrani są równie dyskretni i szarzy.
Mamy zatem dwie szkoły na temat: był, czy nie było sensu w Powstaniu Warszawskim?
Denaci są wszędzie: rozmazani na ścianach, skręceni w krwawy precel na piwnicznym betonie; tu oderwana główka, tam rzewne wspomnienie po kolejnym zafajdanym Harrym. Odkrywczy szablon reżysera jest taki: partner kropniętego, dajmy na to Bond-bez-zer, postanawia zemścić się i robi to przez bite dwie godziny z przerwą na siku. Grzebie w hałdach złoczyńców, w końcu po wielu przygodach znajduje właściwego.
Czy Siemiradzki malując “Pochodnie Nerona” wchłaniał niesamowite ilości wina i w tym czasie głaskał jakąś modelkę po cyckach? Czy Matejko zamykał się w pracowni ze strachu przed upierdliwą żoną wzbudzającą w nim agresję, którą to agresję następnie wylewał na płótno? Czy może dolegliwości chorobowe wywołane kiłą i uczuleniem na biel ołowiową Wyspiańskiego, miały wpływ na powstające arcydzieła?
Myślę, że nagrody jakie przyznano temu „reżyserowi”, wynikały raczej z litości nad nim, niż za jego twórczość. Patrząc na jego ładną buzię, twierdzę, że zamiast męczyć ludzi swoimi wizjami, powinien wykorzystać swój potencjał w innej branży.
Władza to nie premier. Nie prezydent. Nie marszałek Sejmu. Władza to służby specjalne. Policja. Wojsko. To jest władza, a nie to, co serwuje ciemnemu ludowi TVP i TVN. Nie mylmy władzy z polityką.
Tu już nie chodzi się po ulicach z gołymi dupami, dzidami w dłoniach i liściastymi tutkami na penisach. Polska poszła o wiele dalej, co chciałbym panu uświadomić, jako zwykły obywatel. Więc pańskie poglądy podstarzałego włóczykija z tobołkiem na plecach nikogo już nie przekonają.
Lubimy to — a nawet uwielbiamy — najpierw krytykować, a potem obrażać ludzi z pierwszych stron gazet.
System ekonomiczny powinien być wzorowany na ekosystemie przyrody. Powinien opierać się na prostocie, naturalności i wolności.
Czy są podstawy do tego, by wszczynać przeciwko psychoterapeucie postępowania sądowe tylko dlatego, że terapia nie podążyła w kierunku, jakim by sobie tego życzyli? — pytała retorycznie Beata Kołodziejczyk.
Monika Olech obecnie wiedzie życie paryskiej emigrantki. Poetka i prozaiczka w jednym ciele, duszą niestrudzenie przemierzająca górskie szlaki, ciałem dystanse ultramaratonów. Mawia, że zmęczenie (fizyczne) otwiera umysł, a pisanie to świat równoległy.