“Złodziej snów” to intrygująca powieść, która wywarła na mnie oszałamiające wrażenie — pisze recenzentka i blogerka Karolina Gozdalik. To już trzecia, ambitna pozycja literacka w dorobku tego utalentowanego autora, porównywalnego wrażliwością pisarską do Witolda Gombrowicza.
Zwolennicy spiskowych teorii nie wierzą w zbiegi okoliczności. Rycina struktury kryształu ukazana na okładce książki przywodzi na myśl drapacze chmur. Czyżby współczesnej nam Sodomy? To prawdopodobne. Z Sodomy do Gomory jedzie się tramwajem, jak zauważa Marcin Świetlicki.
Na olbrzymią popularność książki Vance’a składa się kilka czynników. Doskonale wpisuje się w swój czas. Jednak Vance nie pretenduje do miana nowego Steinbecka.
Sprawcy mieli wspólny motyw! — tak zapewne rozpoczynałby się policyjny raport, dotyczący okoliczności powstania obu powieści.
Jest to dzieło klasyki literatury światowej, co oznacza, że kompletnie różni się od tego co znamy współcześnie. W efekcie nasze przyzwyczajenia literackie są kruszone i deptane.
Własnej śmierci nie da się schrzanić — mówił Kaczkowski w jednym z ostatnich wywiadów. Nie schrzanił. Śmierć, którą zawsze chciał zaśmiać i wykpić — w końcu oszukał, pozostawiając książki, wywiady, kazania.
Wydany w 1968 roku zbiór kanadyjskiej pisarki był jej literackim debiutem. Krytyka, ale przede wszystkim czytelnicy od razu zwrócili uwagę na świetny warsztat i spójność tomu, oszczędny lecz po mistrzowsku opisujący język.
To właśnie o kondycji współczesnego społeczeństwa Zachodu traktuje powieść najbardziej poczytnego obecnie francuskiego pisarza Michela Houellebecqa.
Czytając „Tango z rudzielcem” cały czas miałam wrażenie, że mam do czynienia z kolejną odsłoną Gombrowicza. Przerysowanie stereotypowych ludzkich cech: od niechęci potencjalnej teściowej po pazerność pięknych kobiet.