Anita Horowska nazywana bywa niekiedy „nadworną fotografką Północy”. Od wielu lat przemierza z aparatem krainy Svalbardu, Islandii i Laponii w nadziei, iż to właśnie kobiece oko potrafi dostrzec najprawdziwsze oblicze surowej Królowej, jaką jest Północ.
Projekt wykluwał się stopniowo. Początkowo były to jedno, półtora korkowce, robione jako suweniry dla najbliższych i znajomych. Sympatia do korkoludów sprawiła, że gromadka która nie wywędrowała w świat zaczęła się powiększać. Powstały grupy tematyczne: muzykanci, siedmiu samurajów, wędrowcy, oraz niezrzeszeni.
Poprosiłem go o zgodę na publikację kilku jego prac na portalu Eprawda, raczej nie licząc na pozytywną reakcję. W końcu jest artystą o światowej renomie. Jego fotografie oglądali premierzy i prezydenci.
Często mówi się, że sztuka powinna służyć tworzeniu piękna. To bardzo szczytna idea, ale nie zapominajmy, że “piękno” może przejawiać się w różnych formach. Walka z głupotą i niesprawiedliwością też jest “piękna”.
Jedną z najważniejszych cech fotografa ulicznego jest szybki refleks. Dodajmy do tego cierpliwość i dar „niewidzialności” — a przynajmniej wtapiania się w tłum — i otrzymamy „przepis” na idealanego fotografa ulicznego.
Polska to całkiem ładny, choć trochę monotonny kraj — do tego bardzo mocno obfotografowany. Ponadto jest typowym średniakiem — średnie góry, mało urozmaicone wybrzeże, brak atrakcji krajobrazowych wielkiego kalibru.
Jasna paleta barw jest jak kieliszek szampana w dłoni pięknej kobiety. Mocna czerwień ust to flamenco w trakcie karnawału. Jako podkład do obrazów malowanych farbami akrylowymi, artysta często używa oryginalnych gazet i czasopism, co wywołuje “prasowy” efekt realizmu. Oto pop art — w najlepszym znaczeniu tego słowa.
Pierwsze próby robienia zdjęć podjąłem gdy miałem około 17 lat. Początkowo była to tylko zabawa, która z czasem stała się zajęciem bardziej wymagającym.
Claudio miksuje ze sobą wszystkie dostępne gatunki sztuki wizualnej. Jest improwizatorem. Efektem końcowym jest “kolażowe” uchwycenie sensu pokrętnej ludzkiej natury.
Wykonanie takich fotografii wymaga cierpliwości, wiedzy i refleksu. Można powiedzieć, że człowiek na tych zdjęciach jest dziką zwierzyną, po wielu wysiłkach upolowaną obiektywem fotografa.”
Z pewnością te komponowane jak sam mówi powoli i przeważnie noca grafiki, to nie pocztówki sprzedawane w nadmorskich kurortach.
Alicja Zmysłowska jest młodą artystką fotografem, która fotografuje psy — i robi to tak doskonale, że zaczynamy zupełnie inaczej postrzegać naszych czworonożnych braci. Zaczynamy dostrzegać ich wrodzone piękno — to, że mają duszę, charakter, uczucia.
PS we właściwych rękach to źródło wizualnych orgii, wprost zwalających z nóg swym oszałamiającym, nieziemskim pięknem.
Wszystkiego nauczyłam sie sama. Lubię robić szalone rzeczy, które potem fotografuję i publikuję na moim Instagramie, aby zainspirować innych i dać im trochę szalonej rozrywki.
Paweł Bajew — fotograf zamieszkały w Puławach, laureat konkursów, nagród i wyróżnień. Pracował pod opieką Tomka Sikory. Fotografuje od zaledwie 5 lat. Znany głównie z portretów o pogłębionym znaczeniu.
Dani Diamond nie musiał długo czekać na upragnioną popularność.
Na najlepszym portalu fotograficznym świata, czyli 1x.com — opublikowano do tej pory ponad dwieście zdjęć Jego autorstwa, obejmujących niemal wszystkie dziedziny współczesnej fotografii.
Artur Gutowski na granicy birmańsko-bengalskiej sfotografował jedną z najbardziej prześladowanych mniejszości etnicznych na świecie. Około trzydziestu tysięcy ludzi wegetuje w obozach w Bangladeszu, do których codziennie przybywają nowi nieszczęśnicy.
Futbol amerykański jest coraz bardziej popularnym sportem w Polsce. Praktycznie każde większe miasto posiada swoją drużynę. Zdjęcia przedstawiają zawodników szczecińskiej drużyny Husaria.
W świecie pełnym sztuczności, krzykliwych barw i hałaśliwego zamętu, fotografie Magdaleny Wołk są jak oddech świeżym powietrzem. Wchodzimy do innego świata, zamykamy za sobą drzwi i oddajemy się błogim rozmyślaniom, podziwiając piękno ludzkiej twarzy, sylwetki i każdego detalu.