Jesteśmy w pustym pokoju pogrążonym w mroku. Nagle ktoś zapala światło i naszym oczom ukazują się surrealistyczne postacie, przeżywające ludzkie dramaty. Wyglądają jak kukiełki, albo szmaciane królewicze i nigdy nie wyzwolili się ze smutku dzieciństwa.
Marius Zabinski od wielu lat mieszka i tworzy w Brukseli. Ma na koncie wiele wystaw w prestiżowych galeriach m.in. Paryża, Nowego Jorku i Monte Carlo. Jest laureatem nagrody na X Biennale Sztuki we Florencji w 2015 roku. Jego wspaniałe prace, to dobra lokata kapitału.
Wszystko tu jest oszczędne, skrótowe i minimalistyczne, nie pozbawione jednak kolorystycznych harmonii i kompozycyjnej płynności. To opowieść o ludzkim bycie zakorzenionym w nowoczesnych technologiach — o człowieku online, podłączonym do kroplówki TV i mediów społecznościowych 24 godziny na dobę.
Rozważania nad dorobkiem malarskim Piotra Pasiewicza, należy rozpocząć od prostej konstatacji — mamy do czynienia z twórczością niekomercyjną. To nie pop art. To malarstwo elitarne intelektualnie, nie mające nic wspólnego z ludzką rzeczywistością.
Czasy nużacego tradycjonalizmu w malarstwie należą już do przeszłości. Nowoczesna sztuka to czysta energia i emocje — to walka na śmierć i życie o przykucie uwagi odbiorcy. Ten efektowny obraz powinien się nazywać Ecstasy,