Autor jest prowokatorem, lirycznym dręczycielem — komponuje serię niepokojących obrazów, zadaje niewygodne pytania, obnaża to, co sami chętnie ukrywamy (…) Mierzi go golizna intelektualna, brak ambicji, życie bez głębi, bez refleksji. Uwierają też ziemskie sprawy.
“Złodziej snów” to intrygująca powieść, która wywarła na mnie oszałamiające wrażenie — pisze recenzentka i blogerka Karolina Gozdalik. To już trzecia, ambitna pozycja literacka w dorobku tego utalentowanego autora, porównywalnego wrażliwością pisarską do Witolda Gombrowicza.
Długo szukaliśmy z rodzicami tego dźwięku. Ojciec nawet podłogę chciał zrywać, matka przesuwała meble, by tylko mi pomóc i bym przestał płakać, a może też im zależało bym został sławnym harmonistą.
Chciałoby się w niej zakochać, chciałoby się pomóc, dotknąć dłoni, sięgnąć potwornie gładkiego policzka, po którym przed chwilą spłynęła niema łza jej obrzydzenia światem.
Jest to dzieło klasyki literatury światowej, co oznacza, że kompletnie różni się od tego co znamy współcześnie. W efekcie nasze przyzwyczajenia literackie są kruszone i deptane.
Własnej śmierci nie da się schrzanić — mówił Kaczkowski w jednym z ostatnich wywiadów. Nie schrzanił. Śmierć, którą zawsze chciał zaśmiać i wykpić — w końcu oszukał, pozostawiając książki, wywiady, kazania.
Wydany w 1968 roku zbiór kanadyjskiej pisarki był jej literackim debiutem. Krytyka, ale przede wszystkim czytelnicy od razu zwrócili uwagę na świetny warsztat i spójność tomu, oszczędny lecz po mistrzowsku opisujący język.
CS [Czarne światło] — poemat prozatorski. Dramatyczna i bezkompromisowa próba dotarcia do jądra życia. Miejsce akcji: Kalifornia. Paryż. Auschwitz. Kair. Sahara. Amazonia. Czas akcji: ostatni dzień istnienia.
O „szampanie w świecie narkotyków”, tajnych operacjach w Meksyku — Cocaleros z Chapare. Podróżach przez narkostrefy i alternatywnym świecie Faveli rozmawialiśmy z Łukaszem Czeszumskim.
Czytając „Tango z rudzielcem” cały czas miałam wrażenie, że mam do czynienia z kolejną odsłoną Gombrowicza. Przerysowanie stereotypowych ludzkich cech: od niechęci potencjalnej teściowej po pazerność pięknych kobiet.
Krzysztof Cieślik wyjaśnia — Truman Capote mówi, że właściwie nie ma szans, żeby pisarz zaistniał na pierwszych stronach gazet czy w telewizji dzięki temu co tworzy. I to już wtedy była prawda.
Polski prozaik, fotograf i reżyser, laureat Paszportu Polityki w dziedzinie literatury za powieść Zwał, zdobywca kilku nagród filmowych. Współtwórca krakowskiego „Galeria T.A.M” — Sławomir Shuty — w szczerej rozmowie o literackich niewypałach i arcydziełach, przysłowiowej karierze w Warszawie i makiecie dla turystów, czyli już od dawna nie-królewskim Krakowie.
— Ty pierdolony szczurożerco! — potężna postać odrywa się od konturu wypalonej ściany i rusza w kierunku kłębka łachmanów konwulsyjnie kopiącego brudny śnieg. Gdyby nie szkło maski przeciwgazowej, odbijające blade, zimne światło szarego nieba, można by pomyśleć, że to jakieś oszalałe zwierzę wije się pod stertą starych szmat.
Zrozumiałem, co miał na myśli. Niby żyjemy w wolnych, demokratycznych krajach. Niby możemy studiować to, co chcemy. Niby możemy wybrać karierę w interesującym nas zawodzie. A mimo to żyjemy w kulturze współczesnego niewolnictwa. Sprzedajemy swoją wolność za comiesięczne wynagrodzenie.
Chciałbym, żebyście dokładnie zdawali sobie sprawę z sytuacji, więc powtórzę: jest około trzeciej w nocy, ja tarabanię do drzwi i zrywam z łóżka niepełnosprawną kobietę, wreszcie otwiera, a tam ja: brudny, cuchnący, zarośnięty, w obydwu rękach po kilka reklamówek wypchanych browarem, zataczam się i bełkotliwie, acz nie bez pewnego tryumfu w głosie mówię: Przyprowadziłem kotka.
Marek Lenarcik — podróżnik, dziennikarz, expat, który rzucił pracę w korporacji. Organizator wypraw w tropiki. Autor książki „Tajski epizod z dreszczykiem”. Przebywający obecnie w Azji Południowo-Wschodniej.
Czy to prawda, że poezja umarła a ostatnim prawdziwym poetą był Allen Ginsberg?