można podpalić świat, lub dążąc do jasności rozświetlić własny, osobisty, choć przecież nie osobny, łączący pozorną kruchość misternych form piaskowych zamków z odwagą oswajania bliskości patologicznych drapieżców. Wioletta Ciesielska konsekwentnie opowiada się za prawdą.
Autor jest prowokatorem, lirycznym dręczycielem — komponuje serię niepokojących obrazów, zadaje niewygodne pytania, obnaża to, co sami chętnie ukrywamy (…) Mierzi go golizna intelektualna, brak ambicji, życie bez głębi, bez refleksji. Uwierają też ziemskie sprawy.
Krępowało mnie siedzenie bez odzienia w towarzystwie samych mężczyzn. Na domiar złego po drugiej stronie stołu ksiądz łypał wzrokiem, oblizując koniuszki ust jak kobieta w owulacji zachęcając do odkrycia siebie.
Programowy outsider, choć można podejrzewać także cichy rewolucjonista, zamachowiec, który za pomocą skonstruowanej z zegarmistrzowską precyzją machiny słów próbuje rozsadzić mury od lat narastające.. w nas samych.
Zupełnie odmieniony, jakby uwikłany w życie po życiu, zacząłem przebijać się przez meandry literackiej rzeczywistości, podporządkowując życie poezji. Głównym tematem mojej twórczości jest opisywanie rzeczywistości oraz poszukiwanie sensu ludzkiej egzystencji. To jest emocjonalna spowiedź.
Zawodowo sporo mówi i pisze. Pozazawodowo do przeczytania w Helikopterze i Obszarach Przepisanych, do posłuchania w gronie najbliższych i bliskich oraz, z rzadka, na ubitej ziemi turniejów literackich w poetocentrycznej republice. Z przyjemnością odświeżyłby sobie filmy z Chaplinem.
Nazywa się Tchoń. Wiersze są tylko odskocznią, bo żyjemy pomiędzy wyrazami, w międzysłowie własnych zdań. Koło ratunkowe: nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść ją przez całe życie. Między lecz a nie? Nakładem weny. Świat wydany przez ręce głupców.
Wiersz traktuję jak błysk świadomości — to chwila, w której na moment ujawnia się prawda. Ale tylko na moment, potem znów zapada ciemność.
Poetka, eseistka, pianistka, performerka. W swych najnowszych tekstach zabiera nas do krainy zamętu, nikczemności, dusznych z pożądania toalet i coraz bardziej dojmującej, totalnej kontroli.
Aleksandra Zbierska — jedna z najbardziej frapujących polskich poetek, dość długo kazała czekać na swoją kolejną książkę. Ale było warto — tomik pt. „Biegnij” zapowiada czytelnikom nie tylko paniczną ucieczkę od przeznaczenia, od losu, od własnej nadwrażliwości. (…) przez bruk, wnętrza, knajpy, kawiarnie, kamienice ze sztucznymi kwiatami w oknach, lecz także udany poetycki maraton.
Pewnie zastanawiał się, do jakiego świata przynależy. Jaki świat odgadłby jego intencje i uczucia. Przecież kamień może być przesyłką z innego świata. To kamień nie ziemia jest kością rzeczywistości. Ale rzeczywistości jest wiele; kto odgadnie, która jest tą właściwą? Uwielbienie. Urzeczenie. Uwielbienie.
Jarosław Kapłon (1972) — autor czterech tomów poetyckich. Jego wiersze ukazały się w almanachach pokonkursowych, jak i w antologii “Poeci Polscy 2016”. Laureat ogólnopolskich konkursów literackich m.in. XVI Ogólnopolskiego i Polonijnego Konkursu Literackiego im. Leopolda Staffa.
Czy poeta napisał, że właściwie życie nas oszukuje, a świat jest zbiorem zamaskowanych zdarzeń. Widzimy jakby powierzchnię tego, co wydarza się naprawdę. Pod powierzchnią zdarzeń układa się zupełnie inna chronologia przedtem i potem. Co zobaczylibyśmy gdybyśmy zajrzeli do wewnątrz?
Jest to nowy cykl, niepublikowanych wcześniej wierszy utytułowanej polskiej poetki — dwukrotnej stypendystki Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureatki najważniejszych konkursów poetyckich, której wiersze przekładano na ponad 16 języków.
Być może to, co mówię jest perwersyjne czy nieetyczne. Ale jeśli coś się w odpowiedni sposób przedstawi, to coś szokuje i działa — Grzegorz Kwiatkowski
Szymon Kantorski — poeta rocznik 69. Mieszka w Poznaniu. Bywa chimeryczny. Lubi czasami wyjść do sklepu po papierosy i wrócić za parę lat.
CS [Czarne światło] — poemat prozatorski. Dramatyczna i bezkompromisowa próba dotarcia do jądra życia. Miejsce akcji: Kalifornia. Paryż. Auschwitz. Kair. Sahara. Amazonia. Czas akcji: ostatni dzień istnienia.
Jerzy Jarniewicz — poeta, tłumacz, krytyk literacki. Redaktor „Literatury na Świecie”.
Absolwent Politechniki Łódzkiej oraz Studiów Podyplomowych na Uniwersytecie Łódzkim (w celu stworzenia dualizmu techniczno-humanistycznego). Obszar zainteresowań — zdecydowanie za szeroki (co jest wynikiem słabej woli lub braku wystarczającej samodyscypliny), a powoduje ciągłe wewnętrzne wrzenie.
Anka Biegańska prowadzi blog poetycki “Poukładać w głowie”. Jej wiersze to przede wszystkim próba uszeregowania myśli, które najczęściej dotyczą współczesnego świata i biegającego w jego kołowrotku człowieka.