ZABINSKI | WYWIAD
PROCHOWNIK | PROZA
FOTOGRAFIA | JAVIER ARCENILLAS
ANIMACJA | JOHNSON
ARTYKUŁ | JODKIEWICZ
REPORTAŻ | BRZEZIŃSKI
MALISZEWSKI | WYWIAD
FOTOGRAFIA | NIEMIEC
MURCIANO | GRAFIKA
WYWIAD | WOLAŃSKI FA POZNAŃ
MALARSTWO | PORADA
Oto nowy ład społeczny. Nieśmiertelny, Użytyczny i Odpad. Wszyscy są od siebie zależni, ale to najsilniejsi trzymają władzę i stanowią o porządku, reszta to sługusy systemu. Kobiety — wraz z towarzyszącymi im mężczyznami i dziećmi obojga płci — należą do kasty Zapomnianych.
![MAREK JASTRZĄB [proza]](https://www.eprawda.pl/wp-content/uploads/2021/10/jastrzab.jpg)
Proza dla smakoszy stylu retro. Dziadek „Jak mu było” i narrator, tak przesiąknięci sobą nawzajem, że zdają się jedną osobą. Przemieleni i wypluci przez system, odpady ludzkości z numerem ewidencyjnym, który dla innych zawsze znaczył więcej, niż oni sami.
Ebru Yildiz ma coś, czego nie mają jej konkurenci w branży portretów muzycznych. Ma “nowe oczy”. To świeżość spojrzenia. To sugestywna surowość i brak sztucznego blichtru. Nazwijmy to talentem. Muzycy nie znoszą się fotografować, a ona ich otwiera.
Jest prozaikiem. Mieszka w Lipsku. Po eksperymentowaniu z dykcją wraca do prostej frazy. Prosto z mostu i prawdopodobnie zbyt dużo Bukowskiego. Skłoty, szare myszki i wizje śmierci, które odmieniają życie.
Noc, zapach lądu. Muzyka. Towot, czuć zgrzyt mechanizmu. Przyspieszam, jest głośniej i nagle dostrzegam wielkie koło, olbrzymie, wysokie, totalne — katedrę diabelskich młynów. Przechodzę pod sznurem żarówek, bileter kłania się w pas
W 2003 roku podczas mycia naczyć w kuchni, zauważył parę nastolatków wskakujacych na gapę do pociągu towarowego. Postanowił zrobić to samo co oni — wskoczyć do pociągu z Polaroidem SX-70 w dłoni.
Co znaczy Fastwalkers? Nazwa wywodzi się z agencji rządowych. Tak analitycy z CIA i Pentagonu nazywają niezidentyfikowane obiekty latające, które zdolne są
do manewrowania w powietrzu z niesłychaną prędkością i zwrotnością.
![MICHAŁ POSMYKIEWICZ Ostatni dzień [proza]](https://www.eprawda.pl/wp-content/uploads/2021/07/Posmykiewicz.jpg)
Kier polizał rękę swojego pana, jak by chciał odciągnąć go od bolesnych myśli. Siedzieli na dachu biurowca, zajmując miejsce w pierwszym rzędzie, by obejrzeć spektakl o końcu świata. Kier położył pysk na nogach Wojtka, on odwzajemnił się, kładąc rękę na łbie zwierzęcia.
Gdzieś w oddali tli się — to oszukuje nas wzrok — przebłysk wypalającej się gwiazdy. Zbliża się z cichnącą prędkością, jakby to ona sprawiała, że dzwięki stają się kalekie, a potem? Jakby ich nigdy nie było.
To może boleć, wiem, ale czego tu szuka? Po co wrócił? Opuścił swych wyznawców, uznanie i niewątpliwą sławę, by prowadzić misję wśród barbarzyńców? — Zdziwiony uniósł do góry brwi. — W kraju, liczba jego widzów nie przekracza stu osób.
Chińskie władze opracowały i wdrożyły “system zaufania społecznego”. W praktyce polega to na tym, że każdy człowiek jest śledzony przez miliony kamer CCTV, a jego zachowanie jest punktowane.
Na polowanie powinno się chodzić ze sprzętem lekkim, czyli na dziką różę z nieśmiałością… Wszyscy zmagający się ze światem porzuconym, zapalmy świeczki, testament wymaga patosu (…)
Zbierasz więc deski z szalunku, szmaty, cztery puste i jeden baniak z resztką wody. Dużo piliście. Ciężka robota. Gorąco. Czubkiem języka dotykasz spierzchniętych warg. Gęsta ślina, zaprawiona gorzkim osadem z wypalonych papierosów, zalepia ci gardło.
Ale proszę popatrzeć, co zrobiono z centrum miasta. Niegdyś wielkie przestrzenie, zieleń, kasztanowce, bzy. A teraz? Przepraszam za wyrażenie, Manhattan dla ubogich. Przecież to aż po oczach bije.
Temat jest niezwykle nośny i kontrowersyjny — pieniądze, czyli życie bogaczy i biedaków. Film składa się z kilkunastu wypowiedzi ludzi związanych z najbogatszymi elitami finansowymi Ameryki.
Miała bzika na punkcie pędzli: musiały być najlepszej jakości. Nie kupowała ich zwyczajnie w sklepie, ale zamawiała i sprowadzała z zagranicy, albo odkupywała od ranomowanych malarzy.
PROZA | PAWEŁ TROJNACKI
Biegam wzrokiem po twarzach ludzi,
którzy przyszli na pogrzeb
